Победата кај Ис го отвори патот на Александровата војска за освојување на Сирија и Феникија. Кралевите од Кипар без борба му ја предале власта. За кратко време тоа се случило и со древната Феникија. Во тоа време Дариј пратил писмо во кое барал примирје со Македонците, на што Александар арогантно одговорил.

Во меѓувреме, во зимата 333-332 година пне, Персијците презеле противнапад освојувајки повеќе градови и острови во Мала Азија.

Откако ги освоил Библос и Сидон, Александар стигнал до островскиот град Тир. Луѓето од овој град покажале силен отпор такашто војската на Александар таму останале цели седум месеци. Додека сеуште се воделе битки во Тир Дариј пратил второ писмо во кое му понудил на Александар сума од 10 000 таланти, за откупнина на заробениците, под негова власт да остане целата земја до Еуфрат, како и да се ожени со една од неговите ќерки.

Кога генералот Парменион бил запрашан што мисли за ова тој рекол дека кога би бил Александар би прифатил, на што Александар рекол дека и тој би го сторил истото кога би бил Парменион.

Како одговор на писмото од Дариј, Александар одговорил:

Вашите предци извршија инвазија на Македон така ни наштетија без ние први да им наштетиме. Јас сум назначен за главен командант на Македонија и преминав во Азија со цел да ги казнам Персијците, бидејќи вие сте агресори. Вие го поддржувавте Перинт, кој му наштети на татко ми, и Ох прати војска во Тракија, која беше под наша власт. Татко ми умре од раката на заговорниците нарачани од Вас, како што и самиот се фалевте на сите во Вашите писма. Вие го убивте Арс со помошта на Багоа и се здобивте со тронот неправедно, спротивно на персиските обичаи, наштетувајќи им на Персијците. Вие им пративте непријателски писма на Грците за мене, за да ги втурнете во војна против мене, и им пративте пари на спартанците и некои други грци – пари кои никој друг освен спартанците не би ги примил. Вашите пратеници ги расипуваа моите пријатели и се трудеа да го уништат мирот кој јас го воспоставив меѓу Македонските.

Затоа поведов експедиција против Вас и Вие ја почнавте расправијата. Но сега ги поразив сите Ваши генерали и сатрапи, како и Вас лично и Вашата војска и, по милост божја, јас владеам со земјата. За сите кои се бореа на Ваша страна и не умреа во битка, туку дојдоа кај мене, јас сум лично одговорен; тие не се на моја страна под принуда, туку учествуваат во експедицијата по своја волја. Затоа пријдете ми како на господар на сета Азија. Ако се плашите да не ви направам нешто, ако дојдете лично, пратете некои од Вашите пријатели за да ве уверам. Дојдете кај мене и побарајте ја Вашата мајка, жена, деца. Ќе ги добиете. Побарајте и било што друго. Што и да успеете да ме убедите да Ви дадам, ќе биде Ваше.

Во иднина кога комуницирате со мене, ословувајте ме како Господар на Азија,  не ми пишувајте како на еднаков со вас, туку барајте што ви треба од господарот на вашиот имот. Доколку не го направите тоа, ќе ве третирам како грешник. Доколку сакате повторно да станете крал, застанете на нозе и борете се за правото и не бегајте, бидејќи јас ќе ве гонам кај и да сте.

 

На крајот на опсадата на Тир, Александар заповедал војската да се одмори, а само еден мал дел да ги продолжи нападите. За тоа време Александар принесол жртва. Потоа бил нареден напад, но не само еден дел од војската, туку и војниците што биле во логорите го нападнале Тир, при што бил целосно освоен уште во истиот ден. Тоа се случувало во јули 332 година пне.

По освојувањето на Тир, Александар се упатил кон Сирија и цела ја освоил без борба освен градот Газа, најголемиот град кој таму се наоѓал. При војувањето на Александар му било повредено рамото. Како и во Тир и овде се соочил со голем отпор, но за два месеци опсада градот бил завземен.

Еден ден пријателите на Александар му донеле некое ковчеже за кое верувале дека е најскапоцениот предмет од целото Дариево запленето богатство. Откако размислил што да стави во него, решил таму да ја чува “Илијада” која постојано ја носел со себе.